Rozdział : 16: Studia doktoranckie
Po zakończeniu stażu otrzymałam propozycję kontynuowania pracy na uczelni w postaci studiów doktoranckich, które odbyłam w latach 1970 -1973.
Teoretyczne zajęcia takie jak statystyka czy filozofia odbywały w godzinach popołudniowych i można było je łączyć z pracą na oddziale oraz prowadzeniem swoich badań naukowych. Temat mojej pracy doktorskiej dotyczył zastosowania ultrasonokardiografii do oceny leków działających na stan czynność Iowy mięśnia sercowego.
Przeprowadziłam badania i przystąpiłam do ich opisania.
Metodologia mojego doktoratu
Pisałam na tradycyjnej maszynie i gdy zakończyłam pracę tak energicznie pociągnęłam wałek, że go wyrwałam. Pan naprawiający maszynę powiedział, że pierwszy raz spotkał się z takim uszkodzeniem.
Mój doktorat
Najwyraźniej już wtedy rozpierała mnie literacka energia twórcza nieco zawoalowana realizowaniem powołania do medycyny.
Badania przeprowadzałam na prototypowym aparacie usg wykonanym w Zakładzie Ultradźwięków Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN przy ul. Świętokrzyskiej, którego szefem był prof. Leszek Filipczyński.
Profesor Leszek Filipczyński pozostawał w codziennych kontaktach z niewielką grupą lekarzy, którzy wówczas zajmowali się diagnostyką usg.
Byli to koledzy z Kliniki Ginekologii i Położnictwa przy ul. Karowej oraz Instytutu Gruźlicy przy ul. Płockiej. Bardzo interesująca była wspólna konferencja w IPPT PAN – regulamin przewidywał ciekaw rozwiązania na wypadek przekroczenia czasu prezentacji: w 3 minucie rozlegnie się sygnał dźwiękowy przypominający o przekroczeniu czasu, a w 5 minucie sygnał uniemożliwiający kontynuowanie prezentacji.
Podczas badania echokardiograficznego
Ten sygnał dźwiękowy to była znakomita muzyka jazzowa puszczana przez kolegów z zakładu ultradźwięków. Atmosfera zrobiła się nieomal taneczna, a prof. Antoni Chruścicki prowadzący jedną z sesji już pod koniec kolejnego referatu mówił - zaraz rozlegnie się muzyczka.
Po zakończeniu stażu otrzymałam propozycję kontynuowania pracy na uczelni w postaci studiów doktoranckich, które odbyłam w latach 1970 -1973.
Teoretyczne zajęcia takie jak statystyka czy filozofia odbywały w godzinach popołudniowych i można było je łączyć z pracą na oddziale oraz prowadzeniem swoich badań naukowych. Temat mojej pracy doktorskiej dotyczył zastosowania ultrasonokardiografii do oceny leków działających na stan czynność Iowy mięśnia sercowego.
Przeprowadziłam badania i przystąpiłam do ich opisania.
Pisałam na tradycyjnej maszynie i gdy zakończyłam pracę tak energicznie pociągnęłam wałek, że go wyrwałam. Pan naprawiający maszynę powiedział, że pierwszy raz spotkał się z takim uszkodzeniem.
Najwyraźniej już wtedy rozpierała mnie literacka energia twórcza nieco zawoalowana realizowaniem powołania do medycyny.
Badania przeprowadzałam na prototypowym aparacie usg wykonanym w Zakładzie Ultradźwięków Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN przy ul. Świętokrzyskiej, którego szefem był prof. Leszek Filipczyński.
Profesor Leszek Filipczyński pozostawał w codziennych kontaktach z niewielką grupą lekarzy, którzy wówczas zajmowali się diagnostyką usg.
Byli to koledzy z Kliniki Ginekologii i Położnictwa przy ul. Karowej oraz Instytutu Gruźlicy przy ul. Płockiej. Bardzo interesująca była wspólna konferencja w IPPT PAN – regulamin przewidywał ciekaw rozwiązania na wypadek przekroczenia czasu prezentacji: w 3 minucie rozlegnie się sygnał dźwiękowy przypominający o przekroczeniu czasu, a w 5 minucie sygnał uniemożliwiający kontynuowanie prezentacji.
Ten sygnał dźwiękowy to była znakomita muzyka jazzowa puszczana przez kolegów z zakładu ultradźwięków. Atmosfera zrobiła się nieomal taneczna, a prof. Antoni Chruścicki prowadzący jedną z sesji już pod koniec kolejnego referatu mówił - zaraz rozlegnie się muzyczka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.