Krystyna Knypl
Rok 2015 umocnił moje zainteresowania pediatrią jako babci dwojga wnucząt.
W roli babci
Od września 2015 do 2017 udzielaliśmy się jako Dziadkowie bez Granic w Paryżu.
Na czerwonym dywanie w Paryżu
Tak pisałam na moim fotoblogu:
Od czasu kiedy zostałam babcią dwojga wnucząt nie tylko częściej przebywam w towarzystwie pediatrów, ale co więcej nabyłam stetoskop do badania dzieci i zbadałam mojego wnuka – niemowlaka. Udało się! Nie ukrywam, że było to spore wyzwanie dla internisty nawykłego do badania zdecydowanie bardziej dorosłych pacjentów. Diagnoza, że wszystko jest w porządku i że niemowlak może odbyć podróż lotniczą była trafna i ten pierwszy sukces zachęcił mnie do dalszego zajmowania się pediatrią w różnych mniej konwencjonalnych formułach.
Badanie odbyło się przed podróżą lotniczą Henia do Paryża.
Miałam pełne ku temu formalne prawo bowiem wcześniej odbyłam wizytę w OIL w celu aktualizacji dokumentacji pozwalającej na utrzymanie aktywnego prawa wykonywania zawodu lekarza.
W Paryżu
Podsumowałam na fotoblogu moja obecność na front page
Przygotowałam się solidnie do roli babci wyjeżdżając wcześniej do Paryża i Lille w celu poznania Hopital Necker oraz zrobienia wywiadu z prof. Frederickiem Gottrandem, wielce zasłużonym lekarz dla organizacji opieki nad dziećmi z atrezją przełyku we Francji i na całym świecie.
Śmieciarka paryska
Krajowym wątkiem związanym z przygotowaniem się do roli babci było uczestnictwo dwóch konferencjach o laktacji w Warszawie podczas której poznałam dr hab. Marię Wilińską doświadczonego neonatologa oraz bardzo życzliwą koleżankę. Inni poznani w tym okresie znakomici chirurdzy to prof. Ewa Sawicka oraz dr Klaudia Żak, które przeprowadziły operację atrezji przełyku u naszego wnuka Henia, w Klinice Chirurgii Dzieci i Młodzieży IMiD w Warszawie.
Podsumowaniem tematyki transplantacyjnej było uczestnictwo w konferencja ACCORD w Madrycie. Wkrótce powróciłam do Paryża z misją Dziadkowie bez Granic, odwiedzając przy okazji dwa ciekawe miejsca Henri Cartie Bresson Foundation oraz restaurację Le Grand Colbert.
Okazało się, że istnieje naukowe podejście do tematu relacji wnuków i dziadków.
W restauracji Le Grand Colbert
Interesująca była kolejna misja Dziadków bez Granic w grudniu z uwagi na koncert kolęd w wykonaniu polskiego chóru w Notre Dame oraz wspólną kolację wigilijną z oraz Nowy Rok na Polach Elizejskich.
Pomiędzy koncertami, lepieniem pierogów a byciem Babcią Polką wspierałam dr Martę Florea w jej staraniach o wyjazd na misję do Pakistanu z Lekarzami bez Granic (MSF). Dyskutowałyśmy strategię ubiegania się o wyjazd, pisałam jej rekomendację, analizowałyśmy różne okoliczności.
Gdy Marta wyjechała na 3 miesięczną misję, byłam akurat w Paryżu, więc kontynuowałyśmy rozmowy poprzez Skype’a. W 2015 roku opublikowałam 59 artykułów w tym 46 w GdL.
Rok 2015 umocnił moje zainteresowania pediatrią jako babci dwojga wnucząt.
W roli babci
Od września 2015 do 2017 udzielaliśmy się jako Dziadkowie bez Granic w Paryżu.
Na czerwonym dywanie w Paryżu
Tak pisałam na moim fotoblogu:
Od czasu kiedy zostałam babcią dwojga wnucząt nie tylko częściej przebywam w towarzystwie pediatrów, ale co więcej nabyłam stetoskop do badania dzieci i zbadałam mojego wnuka – niemowlaka. Udało się! Nie ukrywam, że było to spore wyzwanie dla internisty nawykłego do badania zdecydowanie bardziej dorosłych pacjentów. Diagnoza, że wszystko jest w porządku i że niemowlak może odbyć podróż lotniczą była trafna i ten pierwszy sukces zachęcił mnie do dalszego zajmowania się pediatrią w różnych mniej konwencjonalnych formułach.
Badanie odbyło się przed podróżą lotniczą Henia do Paryża.
Miałam pełne ku temu formalne prawo bowiem wcześniej odbyłam wizytę w OIL w celu aktualizacji dokumentacji pozwalającej na utrzymanie aktywnego prawa wykonywania zawodu lekarza.
W Paryżu
Podsumowałam na fotoblogu moja obecność na front page
Przygotowałam się solidnie do roli babci wyjeżdżając wcześniej do Paryża i Lille w celu poznania Hopital Necker oraz zrobienia wywiadu z prof. Frederickiem Gottrandem, wielce zasłużonym lekarz dla organizacji opieki nad dziećmi z atrezją przełyku we Francji i na całym świecie.
Śmieciarka paryska
Krajowym wątkiem związanym z przygotowaniem się do roli babci było uczestnictwo dwóch konferencjach o laktacji w Warszawie podczas której poznałam dr hab. Marię Wilińską doświadczonego neonatologa oraz bardzo życzliwą koleżankę. Inni poznani w tym okresie znakomici chirurdzy to prof. Ewa Sawicka oraz dr Klaudia Żak, które przeprowadziły operację atrezji przełyku u naszego wnuka Henia, w Klinice Chirurgii Dzieci i Młodzieży IMiD w Warszawie.
Podsumowaniem tematyki transplantacyjnej było uczestnictwo w konferencja ACCORD w Madrycie. Wkrótce powróciłam do Paryża z misją Dziadkowie bez Granic, odwiedzając przy okazji dwa ciekawe miejsca Henri Cartie Bresson Foundation oraz restaurację Le Grand Colbert.
Okazało się, że istnieje naukowe podejście do tematu relacji wnuków i dziadków.
W restauracji Le Grand Colbert
Interesująca była kolejna misja Dziadków bez Granic w grudniu z uwagi na koncert kolęd w wykonaniu polskiego chóru w Notre Dame oraz wspólną kolację wigilijną z oraz Nowy Rok na Polach Elizejskich.
Pomiędzy koncertami, lepieniem pierogów a byciem Babcią Polką wspierałam dr Martę Florea w jej staraniach o wyjazd na misję do Pakistanu z Lekarzami bez Granic (MSF). Dyskutowałyśmy strategię ubiegania się o wyjazd, pisałam jej rekomendację, analizowałyśmy różne okoliczności.
Gdy Marta wyjechała na 3 miesięczną misję, byłam akurat w Paryżu, więc kontynuowałyśmy rozmowy poprzez Skype’a. W 2015 roku opublikowałam 59 artykułów w tym 46 w GdL.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.