14/12/2021. Druga kariera słynnych absolwentów wydziałów lekarskich : Michaił Bułhakow i inni

 Krystyna Knypl

Drugi słynny lekarz, który wyemigrował do literatury to Michaił Bułhakow (1891 - 1940). Podobnie jak Artur Conan Doyle zajmował się wenerologią. Schorzenia weneryczne były w tym czasie plagą dość powszechną .

 

Źródło ilustracji:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Michai%C5%82_Bu%C5%82hakow

Medycynę studiował w latach 1909 -1916 na Imperatorskim Kijowskim Uniwersytecie św. Włodzimierza. W 1916 roku ukończył studia i został zmobilizowany do wojska oraz skierowany do miejscowości Nikolskoje w guberni smoleńskiej^[5]. Prowadził tam z małżonką szpital, w którym przez rok przyjął ponad 15 000 pacjentów^[6]. 18 września 1917 roku został przeniesiony do Wiaźmy. Hasła rewolucji październikowej sprawiły, że rozważał emigrację, lecz ostatecznie pozostał w kraju. Po demobilizacji wrócił do Kijowa i otworzył prywatną praktykę jako wenerolog.  Na przełomie października i listopada 1919 r., pełniąc służbę lekarza wojskowego 3. Tieriekskiego Pułku Kozackiego, ewakuował się na północny Kaukaz i trafił do Władykaukazu. Tam, na początku 1920 roku, rozpoczął pracę dziennikarską i postanowił porzucić praktykę lekarską na rzecz pisarstwa^[9]

^{W 1921 r. zamieszkał w Moskwie – pracował m.in. jako reporter, kronikarz, urzędnik oświatowy. Pisywał korespondencje i felietony do różnych gazet. Debiutem literackim były autobiograficzne Notatki na mankietach (zachowane jedynie we fragmentach). Kolejno powstawały Diaboliada (1924) i Biała gwardia (1924), która po częściowym opublikowaniu na łamach czasopisma Rossija zwróciła uwagę krytyki. Oprócz entuzjastycznych pochwał mnożyły się opinie negatywne. Pierwszym płodem literackim było autobiograficzne opowiadanie Morfina, ukończone w 1927 roku. Rok 1919 to praca nad Zapiskami młodego lekarza, które później w latach 1925–1927 ukazywały się w różnych czasopismach, głównie w „Miedicinskim rabotniku”.}

^{Trzydziestoletni Bułhakow, walcząc z ciągłym brakiem pieniędzy, szukał pracy, o którą było niezmiernie trudno. Był konferansjerem w małym teatrzyku, współpracownikiem gazety „Raboczij”, reporterem i kronikarzem „Torgowo-Promyszliennogo Wiestnika”. Kontynuował pisanie Notatek na mankietach.Bułhakow otrzymał stałą pracę jako redaktor gazety „Gudok” – organu Związku Kolejarzy – do którego napisał około 100 felietonów.}

- czytamy w Wikipedii.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Michai%C5%82_Bu%C5%82hakow

Kolejny lekarz, który medycynę zdradził na rzecz literatury to 

Antoni Czechow (1860 -1904)

Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście udał się na studia medyczne do Moskwy. Fakultet ukończył w 1884 roku, jednak zawód lekarza zupełnie go nie interesował. Już jako student medycyny publikował utwory humorystyczne i satyryczne: Śmierć urzędnika (1883 r.), Kameleon (1884 r.), łączące liryzm z ironią. Pisał na ogół krótkie utwory, gdyż jak sam twierdził sztuka pisania jest sztuką skracania, a zwięzłość jest siostrą talentu. 

 

 

Podpis Antoniego Czechowa - taki podpis na recepcie zająłby połowę powierzchni

Główna część jego dorobku powstała w długim okresie prowadzenia praktyki lekarskiej, zanim jeszcze jego dzieła przebiły się do szerszej publiczności. Jego nowele były publikowane w tym czasie, ale cieszyły się niezbyt dużym zainteresowaniem czytelników, zaś jego skomplikowanych i trudnych do adaptacji sztuk nikt nie chciał wystawiać. W lipcu 1890 roku udał się w podróż na Sachalin, miejsca zesłania politycznych i kryminalnych skazańców. Efektem wyprawy była napisane przez Czechowa dzieło Wyspa Sachalin, które w Rosji wywołała silny społeczny odzew. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Anton_Czechow

W artykule "Cover Story: The Physician-Writer: Good doctors are good storytellers; some make it a second career"  Debra L. Beck

wymienia kilka nazwiks amerykańśkich lekarzy / pisarzy

 https://www.acc.org/latest-in-cardiology/articles/2016/06/10/11/12/cover-story 

Takich jak:

Michael Crichton

Urodził się 23 października 1942 roku w Chicago^[2][3], jako najstarszy syn dziennikarza Johna Hendersona Crichtona i Zuli Miller Crichton. Wychował się na Long Island w Roslyn, w stanie Nowy Jork, wraz z trójką rodzeństwa: dwiema siostrami Kimberly i Catherine, oraz bratem Douglasem^[4]. Z wykształcenia lekarz (absolwent Harvard Medical School), z zamiłowania podróżnik i nurek. Twórczość literacką rozpoczął jeszcze na studiach, aby opłacić rachunki, publikując pod pseudonimami (John Lange, Jeffery Hudson i Michael Douglas). Jak sam podaje, już na studiach miał 206 cm wzrostu^[5]. W swoim życiu zdarzały mu się epizody wiary w aurę, projekcje astralne i jasnowidzenie. Miał również za sobą pięć małżeństw, z czego cztery zakończyły się rozwodem. Jedna z pierwszych powieści, Wyższa konieczność, w 1968 niespodziewanie zdobyła nagrodę Edgar Award. Napisana rok później „Andromeda” znaczy śmierć stała się bestsellerem i rozpoczęła karierę Crichtona.

Był sceptykiem w sprawie globalnego ocieplenia^[6]. W 2004 opublikował książkę Państwo strachu, która nawiązuje do tematyki zmian klimatu i ukazuje jego poglądy w tym temacie. Był też często proszony o pisanie esejów w wielu czasopismach, tworzenie przedmów do książek innych autorów i zapraszany do wygłaszania przemówień z różnych okazji. Przez wielu nazywany Juliuszem Verne XXI wieku. Zmarł na raka 4 listopada 2008 roku w wieku 66 lat

https://pl.wikipedia.org/wiki/Michael_Crichton

 Robin Cook

https://robincook.com/author 

 Atul Gawande

http://atulgawande.com/

Siddhartha Mukherjee

 (ur. 21 lipca 1970 w Nowym Delhi)^[1] – amerykański naukowiec (onkolog, hematolog) i pisarz indyjskiego pochodzenia. Absolwent Uniwersytetu Stanforda, Uniwersytetu Oksfordzkiego oraz wydziału medycznego Uniwersytetu Harwarda. Pracuje na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku oraz Centrum Medycznym Uniwersytetu Columbia.

Mukherjee pochodzi z bengalskiej rodziny, która w 1946 roku (krótko przed podziałem Indii Brytyjskich) osiedliła się w Kalkucie^[2]. Żonaty z artystką Sarą Sze; para ma dwie córki^[3].

W 2011 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera za książkę Cesarz wszech chorób. Biografia raka^[4]

https://pl.wikipedia.org/wiki/Siddhartha_Mukherjee 

Tess Gerritsen

 Tess Gerritsen (ur. 12 czerwca 1953 w San Diego) – amerykańska współczesna pisarka, z zawodu lekarz internista.

Po studiach praktykowała w Honolulu na Hawajach, wraz z mężem – Jacobem Gerritsenem, także lekarzem. W 1987 opublikowała pierwszą powieść, romans z wątkiem kryminalnym, a potem kolejno osiem książek o podobnej tematyce.

Kariera pisarska Gerritsen nabrała rozpędu w 1996, gdy ukazał się jej pierwszy thriller medyczny Harvest (Dawca), do którego prawa filmowe zakupiła wytwórnia Paramount. Dzięki odniesionemu sukcesowi mogła zrezygnować z praktyki lekarskiej. Wydała m.in. powieści: Grawitacja (1999), Skalpel (2002), Grzesznik (2003), Sobowtór (2004), Autopsja (2005) i Klub Mefista (2006).

Książki Gerritsen ukazały się w przekładzie na 20 języków i regularnie pojawiają się na listach bestsellerów w USA i Europie.

Matka pisarki jest imigrantką z Chin, a ojciec Amerykaninem pochodzenia chińskiego, szefem kuchni. Matka zapoznała ją z chińską kulturą. Takie motywy występują w powieści "The Silent Girl", np. Sun Wukong.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tess_Gerritsen

Khaled Hosseini

Khaled Hosseini, perski: خالد حسینی [xɒled hosejni] (ur. 4 marca 1965 w Kabulu, Afganistan) – amerykański powieściopisarz i lekarz pochodzenia afgańskiego.

Zadebiutował w 2003 roku powieścią Chłopiec z latawcem, która stała się bestsellerem (w 2007 r. powieść została zekranizowana). W maju 2007 roku ukazała się jego druga powieść Tysiąc wspaniałych słońc. Natomiast w 2013 opublikował kolejną powieść zatytułowaną I góry odpowiedziały echem.

Jego ojciec był zatrudniony w afgańskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a matka była nauczycielką w żeńskiej szkole w Kabulu.

W 1970 roku Hosseini wraz z rodziną przeniósł się do Teheranu w Iranie, gdzie jego ojciec pracował w Ambasadzie Afganistanu. W 1976 roku, po wcześniejszym powrocie do Kabulu, wraz z rodziną przeprowadził się do Paryża, a 4 lata później do USA. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Khaled_Hosseini

 Abraham Verghese

Abraham Verghese (ur. 1955) jest amerykańskim lekarzem, autorem, profesorem teorii i praktyki medycyny w Stanford University Medical School oraz Senior Associate Chair of the Department of Internal Medicine.[1] Jest również autorem trzech bestsellerowych książek: dwóch wspomnień i jednej powieści. W 2011 roku został wybrany na członka Institute of Medicine.[2] W 2015 roku otrzymał National Humanities Medal od prezydenta Baracka Obamy.[3]

Urodził się w Etiopii w rodzinie chrześcijańskich rodziców z Kerali w Indiach, którzy pracowali jako nauczyciele.[4] W 2009 roku wydawnictwo Knopf opublikowało jego pierwszą powieść Cutting for Stone.[5] W 2010 roku wydawnictwo Random House opublikowało książkę w wersji paperback i wzniosła się ona na listy bestsellerów, osiągając pozycję #2 na liście trade paperback fiction The New York Times 13 marca 2011 roku.[6] Pozostawała na liście The New York Times przez ponad dwa lata.[7] W 2014 roku Verghese otrzymał 19th Annual Heinz Award in the Arts and Humanities.

https://en.wikipedia.org/wiki/Abraham_Verghese